Międzynarodowy Dzień Języka Polskiego

21 lutego obchodzimy Międzynarodowy Dzień Języka Polskiego

Dobra to może okazja, by sięgnąć po  poezję, która zdaje się najbardziej oddawać ducha narodu i jego języka. A jeśli już - to do osiągnięć największych poetów.

Czesław Miłosz tak pisał: ,,Nie można zracjonalizować miłości do języka, tak jak nie można zracjonalizować miłości do matki. Pewnie są zresztą tym samym, nie darmo mówi się: język macierzysty. […] Język jest moją matką, dosłownie i przenośnie. I pewnie moim domem, z którym wędruję po świecie’’.* Warto zapoznać się z jednym z jego arcydzieł poetyckich. Wiersz pochodzi z tomu ,,To’’.

Jasności Promieniste

Jasności promieniste,

Niebiańskie rosy czyste,

Pomagajcie każdemu

Ziemi doznającemu.

Za niedosiężną zasłoną

Sens ziemskich spraw umieszczono.

Gonimy dopóki żywi,

Szczęśliwi i nieszczęśliwi.

To wiemy, że bieg się skończy

I rozłączone się złączy

W jedno, tak jak być miało:

Dusza i biedne ciało.

*  Czesław Miłosz, Abecadło, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1997

PS.

Pozwalam też sobie na umieszczenie wiersza napisanego na dzisiejsze święto. Zawsze to przyjemnie

ogrzać się w świetle wielkiego twórcy.

On. Język

  a

na dzień ojczystego języka

światło bytu nade wszystko

z niego do szpiku serca

szczęścia całym jest się

  b

mowa dzieciństwa zawsze pierwsza

z nianią rzeczy nazywanie jasne

mądrzejszy już nareszcie jestem

koniec będzie wyłącznie początkiem

Krzysztof Czacharowski